Έφηβοι / by

Η εφηβεία είναι ίσως η πιο ταραχώδης περίοδος στην ανάπτυξη ενός ατόμου. Κατά την εφηβεία συντελούνται συναρπαστικές αλλαγές, σωματικές, νοητικές, συναισθηματικές και κοινωνικές. Τα ψυχολογικά επιτεύγματα της εφηβείας αφορούν στην ανάπτυξη της τυπικής νόησης κατά τον Piajet, δηλαδή στην ικανότητα να σκέφτεται κανείς συστηματικά όλες τις λογικές σχέσεις ενός προβλήματος, στη δημιουργία ενός σταθερού και εσωτερικευμένου συστήματος ηθικής, στην ολοκλήρωση του εαυτού μέσω της συγκρότησης ταυτότητας, στην είσοδο στις σεξουαλικές συμπεριφορές των ενηλίκων και στην ψυχοκοινωνική ωρίμανση με την ενασχόληση με κοινωνικά και πολιτικά θέματα.

Καθώς η εφηβεία αποτελεί το μεταβατικό στάδιο μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενήλικης ζωής, ο έφηβος ουσιαστικά είναι κάτι ανάμεσα σε παιδί και ενήλικα, γεγονός που του προκαλεί μεγάλο άγχος και σύγχυση. Αισθάνεται μία έντονη τάση για αυτονομία, ανεξαρτησία, κριτική αναθεώρηση πρότερων σκέψεων και δεσμών, ενώ παράλληλα βιώνει την ανάγκη φροντίδας και ασφάλειας από τα αγαπημένα του πρόσωπα. Οι ορμονικές αλλαγές που συντελούνται, προκαλούν συναισθηματική αστάθεια. Οι σωματικές μεταβολές προκαλούν άγχος στον έφηβο, καθώς αισθάνεται ότι δεν έχει κανέναν έλεγχο στην αλλαγή που συντελείται.

Η στάση των γονέων συνήθως είναι αμήχανη στις διακυμάνσεις της εφηβικής συμπεριφοράς, η οποία πότε ομοιάζει με παιδική και πότε αξιώνεται ισότιμης μεταχείρισης από τους ενήλικες.

Θέματα που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι συχνά σχετίζονται με προβλήματα στις κοινωνικές επαφές, οικογενειακές συγκρούσεις, σεξουαλικά ζητήματα, συναισθηματικές μεταπτώσεις, άγχος για το μέλλον, θέματα ταυτότητας, προκλητικές και παράτολμες συνήθειες, παραβατική συμπεριφορά, σχολικός εκφοβισμός.

Η παρέμβαση γίνεται σε παράλληλες δράσεις, μέσα από τον κατάλληλο συνδυασμό ατομικών συνεδριών με τον έφηβο, συνεδριών με τους γονείς και κοινών συνεδριών.